De abdij van Maredret in de streek tussen Samber en Maas is een neogotische parel die in 1893 werd opgericht door Agnès de Hemptinne en 6 nonnen. Het klooster ligt op een uitgestrekt domein van 15 hectare en wordt ook nu nog bewoond door een twintigtal zusters benedictijnen. Het motto van de gemeenschap is “ora et labora”: bid en werk. De zusters leven er bijna zelfvoorzienend dankzij hun moestuin, boomgaard, geiten, kippen en waterbron.

Maredret

Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding Inleiding

Het eerste Belgische bierassortiment van een abdij van zusters benedictijnen

“In harmonie met de natuur zetten de zusters van Maredret het wonderbaarlijke vakmanschap van de heilige Hildegarde van Bingen voort. Als natuurgeneeskundige avant la lettre maakte de kloosterzuster al in de 11e eeuw gebruik van planten om aandoeningen van lichaam en geest te behandelen, in de zuiverste kloostertraditie.

De kloostergemeenschap zet deze traditie voort met een assortiment ambachtelijke bieren die gebrouwen worden volgens uitgelezen recepten ontleend aan de vakkennis van Hildegarde van Bingen.”

Ontdek de eerste bieren van de zusters van de abdij van Maredret, op basis van spelt en planten! Spelt dient als hoeksteen van het gamma en zorgt voor florale en licht bittere tonen en voor toetsen hazelnoot. Door planten te gebruiken krijgen deze brouwsels een bijzondere, aromatische tuinsmaak! Laat je meeslepen door geurig hooi en kruiden in Altus en door het lentebouquet, citrus- en houtaroma’s in Triplus!

Ora et Labora

Découvrir le lambic

Connu dès le XIIIe siècle, le lambic était et est toujours brassé exclusivement dans la vallée de la Senne, plus précisément à Bruxelles et dans les environs.

Cette bière est la seule à avoir le privilège de porter une dénomination contrôlée (par arrêté royal du 20 mai 1965), et doit être brassée selon les normes fixées légalement.

FEATURE: Shy Bird on BP&O

Les brasseurs professionnels partageaient leur savoir avec les particuliers, dont l’installation de brassage se trouvait dans le séjour, avec les paysans, qui affectaient leur main d’œuvre au brassage lorsqu’il y avait moins de travail, et avec les religieux, qui prescrivaient même leur breuvage comme médicament.